Echt een rustdag

Na te hebben ontbeten besluit ik om een bemo te huren en af te reizen richting Kuta. Ik ga langs een Nederlandse duikschool gerund door de brabander Lars Van Gestel. Casper één van mijn reisgenoten heeft ook interesse om met mij mee te gaan. Hij heeft ook zijn duikbrevet net als ik. Dus onderweg van Java naar Bali had ik nog snel via de internetcafe's nog even wat mails uitgewisseld met Lars om te regelen dat Casper ook mee kon. De bemo zet ons af vlakbij poppies lane 2. De straat waar de duikschool zou moeten zitten. Maar we blijven rondjes lopen. Nergens een duikschool met een Brabander te herkennen. We besluiten om bij een paar hotels de bewakers te vragen of zij weten waar de duikschool te vinden is. Go that way! Then go this way! To the left! No! On your right! Hoewel ze breeduit naar je lachen en zeer behulpzaam willen zijn durven ze toch niet toe te geven dat ze het echt niet weten! In de cultuur van Indonesie is het vaak een teken van zwakte als ze toegeven dat ze echt geen antwoord kunnen geven op de vragen die je stelt. We nemen het deze gasten echt niet kwalijk. Ze doen hun stinkende best om je te helpen. Dat maak ik in Nederland wel eens anders mee! Uiteindelijk duiken we een internetcafe in om de adresgegevens na the checken. Ik kijk gelijk even mijn mail na. We staan na een 20 tal minuten weer op straat. Ik ben net gestart met rondkijken als Casper mij roept. Hij wijst naar een blauwe vlag die aan een muurtje hangt in een steegje. Schuin tegen over de internetwinkel! Gevonden! Dol van blijdschap hobbelen we de ingang van een hotel binnen. Tegenover de balie zit het kantoortje van Lars die op een bankje achter zijn laptop bezig met de administratie. Welkom! Roept Lars. We gaan zitten voor de kennismaking en de bespreking van de duikplannen. Na aandachtig de kaart van de Balinese kust te hebben bekeken valt de keus op Tulamben waar we twee duiken zullen gaan maken. Na alles besproken te hebben. Keren we terug naar Sanur. Lars heeft een Bemo voor ons geregeld. We doen iets langer over de terugreis. We komen optocht na optocht tegen zodat we in lange files verzeild raken. De chauffeur vertelt ons dat er overal op Bali offerfeesten worden gehouden. Terug in het hotel besluit ik om de rest van de dag goed uit te rusten.

Het is de laatste avond met de hele reisgroep. We gaan richting de kust vlakbij ons hotel waar we een strandtent uitkiezen om te gaan eten. Een groep Balinese mannen hebben een bandje gevormd om ons te laten genieten van covers van Bob Marley. Teminste, ze proberen het. We genieten van de zonsondergang en aan het einde van de avond keren we terug naar ons hotel. Daar drinken we nog wat en neem ik afscheid van een aantal medereizigers die ik morgen niet meer zal zien. Zij keren terug naar huis. Zelf blijf ik drie dagen langer. We sluiten de avond af met een sapje en gaan lekker naar bed.