Beautiful Ubud

Vandaag een dag voor mij zelf. Samen met de reisgenoten Eddy, Lideweij, Judith, Monique en Quirina ga ik Ubud verkennen. Ubud is een kleine stad waar hoofdzakelijk schilders en ambachtslieden wonen. Dat is zeker te zien aan de prachtige beelden die de vele tempels verfraaien. We lopen tegen een groepje kunstenaars aan die druk bezig zijn om een beeld uit te hakken. Het is zo mooi om te zien hoe deze kunstenaars uit één grote steen een beeld te voorschijn hakken! Ubud is erg in trek bij de vele rugzaktoeristen. Het stadje is omgeven door prachtige rijstvelden. Ubud vormt een kruispunt vanwaar je heel Bali kunt verkennen. Als we de winkels hebben gezien gaan we richting het apenbos. Ook wel Sacred Monkey Forrest genoemd. Het is een groot dichtbegroeid tropisch bos dat in een vallei ligt. Het bos word bevolkt door......... Hoe kan het ook anders. Apen! Wel te verstaan de baviaan. In het apenreservaat staan drie hindoetempels. Via geplaveide paden kun je een wandeling maken. Omdat ik te veel losse spullen bij me heb besluit ik om te wachten toe de rest van de groep terug komt. Deze apen graven letterlijk in je broekzakken en pakken alles wat maar aan je kleding hangt. Terwijl ik sta te wachten amuseer ik mij met het kijken naar de apenstreken. Ze belagen constant de kraampjes waar bananen worden verkocht. Dit tot ongenoegen van de verkoopsters die de apen met bamboestokken op afstand proberen te houden. Tussen de middag zitten we weer in ons hotel. Ik trek wat baantjes in het zwembad en probeer wat uit te rusten.

Na de middagrust ga ik met Lideweij, Judtih en Eddy richting een tehuis. In dit tehuis genaamd Sjaki-Tari-Us worden kinderen met een verstandelijke beperking ondersteunt en begeleid in hun ontwikkeling en deelname aan de maatschappij. In Indonesie word een verstandelijke of lichamelijke beperking gezien als een grote last. Veel kinderen moeten werken om hun ouders te onderhouden. De ouders van deze kinderen worden zoveel mogelijk betrokken in het traject zodat ze hun kind weer volledig opnemen in het gezin. Niet voor niets is het motto van deze organisatie: Deze kinderen zijn niet minder, maar anders gegaafd. De stichting bestaat uit Nederlandse en Balinese vrijwilligers die de kinderen therapie en les geven. We krijgen de hele instelling te zien en maken kennis met de kinderen. Ik moet zeggen dat ik na de rondleiding behoorlijk onder de indruk was hoe gemotiveerd deze mensen ondanks de beperkte middelen toch fantastisch werk verrichten. Wil je meer weten over deze stichting? Kijk op www.sjakitarius.nl

We nemen afscheid van de vrijwilligers en de kinderen. We geven nog een paar tassen af met toiletartikelen en speelgoed. Deze spullen kan de stichting goed gebruiken. Terug naar het hotel lopen we langs een schooltje waar we direct worden bestormt door een horde kinderen. Ze willen allemaal op de foto en lachen en zwaaien naar ons. Na deze fotoshoot keren we terug naar ons hotel en is de dag alweer voorbij.